‘Van dakraam en voordeurslot tot woonwijk en medisch centrum: je kunt het zo gek niet bedenken of we bouwen het’

‘Ik rolde er niet zomaar in. Mijn vader had een bouwbedrijf en ook ik was, net als Werner, van jongs af aan op de bouwplaats te vinden. Na mijn stage bij een makelaarskantoor belandde ik na enige omzwervingen in het bouwbedrijf van mijnvader. Op mijn achtentwintigste zwaaide ik noodgedwongen de scepter. We verbouwden supermarkten en bouwden gloednieuwe winkelpanden als een tierelier, maar het was ook risicovol omdat het een specifieke branche is. Ik wilde breder bouwen, de risico’s verkleinen.

Volle portefeuille

De bouwcrisisbrak aan en de crisis heeft niet alleen negatieve maar ook positieve gevolgen gehad: de samenwerking tussen Werner, Erik en mij ontstond. In 2013 sloot ik aan bij de directie van Haafkes. Samen hebben we een onwijs mooie en diverse portefeuille gecreëerd; van dakraam en voordeurslot tot woonwijk en medisch centrum: je kunt het zo gek niet bedenken of we bouwen het.

Fascinatie

Grotere projecten vind ik interessanter om te bouwen. In Hengelo werken we aan een enorm masterplan. We realiseren zestig studio’s en appartementen, bouwen een gebouw óp een gebouw van tientallen meters hoog met een daktuin, fantastisch! De uitdaging is hierbij groot en de mensen waarmee we werken denken in rendement, dat vind ik veel spannender dan het steggelen om een kleur tegel. Ik ben gefascineerd door de dynamiek van geldstromen en hoe die onze markt beïnvloeden.  

Verantwoordelijkheid

Ik sta altijd aan en mijn brein stopt nooit. De laatste tijd ligt mijn focus op Bonaire, waar we ook een vestiging hebben. De processen verlopen op het eiland totaal anders dan in Nederland. Hier is er binnen een dag ontzettend veel te organiseren, op Bonaire begin je bij de vragen; is er een kraan op het eiland? En zo ja, doet hij het? Enorm uitdagend en mijn verantwoordelijkheidsgevoel is groot, net als die van de rest van de medewerkers. Haafkes heeft zich in de afgelopen jaren ontwikkeld tot een open en vrij bedrijf. We geven verantwoordelijkheden aan de medewerkers om op die manier de ontplooiing per medewerker op gang te brengen. We merken dat dit het werkplezier van de collega’s versterkt, en daar ben ik trots op.’

‍